Perceptie is nog geen waarheid !
'Mijn wereld is een toneeldrama geworden
waarin teksten weinig ruimte laten voor eigen improvisatie.'
Als een alfamannetje met een topcarrière in de politiek zijn status dreigt te verliezen door een uit de hand gelopen driftbui van zijn labiele echtgenote, ontstaat er een web van leugens, een succesvol toneelstuk met een hoofdrolspeelster die uit de productie wil stappen.
Confronterend
Om hun macht te kunnen uitoefenen proberen dominante mannen vaak anderen te vernederen. Dat is precies wat Peter doet met zijn vrouw Eva. Hij doet dat met woorden, met fysiek geweld en door gebruik te maken van zijn maatschappelijke positie. Omdat Eva uit haar rol dreigt te stappen isoleert hij haar van haar sociale netwerk en verplicht haar tot een behandeling bij een bevriende psychiater. Aan het eind van het boek kun je zijn rancune wel een plaats geven. Hoe hij ermee omgaat blijft natuurlijk verwerpelijk.
De uiterst zwakke positie van de ik-persoon die ook bij de lezer een strop-om-de-nek-gevoel oproept, herinnert je meteen aan de vrouwelijke hoofdpersonages van BA Paris. Dat is uiteraard een compliment. Toch is er ook een belangrijk romantechnisch verschil. Terwijl de Iers-Franse schrijfster een strak plot opbouwt dat langzaam maar zeker het vrouwelijk slachtoffer in haar kracht plaatst, lijdt dit verhaal aan traagheid en zelfs herhaling van feiten. Ook de weg naar het slotakkoord mist intensiteit en overtuigend puzzelwerk.
Waarneming en werkelijkheid
Hoewel de achterliggende gedachte die speelt met werkelijkheid, waarheid en perceptie, een knappe vondst is en niet alleen de lezer op het verkeerde been zet, word je toch niet meegesleept door dit boek. Ideeën zijn één ding, de uitwerking is een tweede!
★★1/2