De arrogantie van de wij-en-zij-cultuur !
Volgens hotelemployee Irma horen misdaden thuis in afgesloten ruimtes. De schrijfster van 'In nevelen gehuld' is het daar vast mee eens. Eva Björg Aegisdottir heeft dit verhaal in een geïsoleerd, trendy hotel in West-IJsland gesitueerd. Daar komen vier generaties van een maatschappelijk zeer geslaagde familie samen. Maar zoals het zo vaak gaat, staan bloedbanden niet garant voor een warme sfeer.
In de eerste helft van het boek krijgen de vrij talrijke personages een achtergrond en voel je hoe frustraties voor onderhuidse spanning zorgen. Bij het diner, en soms ook wat vroeger;-), wordt dat innerlijke ongemak dankbaar bestreden met sloten alcohol en een snuifje coke.
Zoals Tryggvi, het sociale buitenbeentje van de familie goed beseft, denkt de clan dat ze boven iedereen staat. Wanneer een rechercheursteam zich bij het hotel meldt, wankelt hun arrogantie en gevoelloosheid.
Hoewel een aantal uitgezette lijntjes mooi samenkomt in het laatste deel van het plot, krijg je de indruk dat het geheel te zwaar gestoffeerd is en daardoor structuur en diepgang mist. Toch is er aan de gedachtengangen van de personages veel aandacht besteed. Maar een fictieverhaal, spannend of niet, vraagt ook om voldoende handeling, de taalkundige term voor het geheel van gebeurtenissen en actie. Omdat ook daar het schoentje wringt ontstaat er onvoldoende betrokkenheid bij de lezer en dreigt het boek een beetje saai te worden. En als laatste minpuntje moet toch ook de weinig verrassende thematiek genoemd worden.
Dit gebrek aan evenwicht en originaliteit kan helaas niet goed gemaakt worden door de fijnzinnige vertelstem van de schrijfster. Omdat Eva Björg Aegisdottir de pijn van haar interessantste personages met zachtheid benadert, krijgt ze toch nog ★★★ 1/2 !