Vagevuur - Tina Frennstedt

Bitterheid is een slechte raadgever !

Een nieuwe cold case-serie die zichzelf in grote letters voorstelt op de cover, doet bij de veellezer even de wenkbrauwen fronsen. Blijkbaar is het erg moeilijk voor auteurs om uit een heel nieuw vaatje te tappen! Hoeveel onopgeloste moordzaken uit een ver verleden hebben we al zien voorbijkomen? Snel uit de mouw geschud: Jussi Adler-Olsen, Val McDermid, Stieg Larsson, Ian Rankin b.v. kozen voor deze aanpak. Binnen het cold case-thema is er natuurlijk wel ruimte voor eigen inbreng. Benieuwd of Tina Frennstedt op dit gebaande pad enige originaliteit kan vinden. 

Als de ene na de andere aangestoken brand in het zuidoosten van Zweden voor slachtoffers zorgt, moeten rechercheur Tess en haar collega's alle zeilen bijzetten. Al snel wordt er een verband gelegd met een dossier van vijftien jaar geleden dat zonder het gehoopte resultaat moest gesloten worden. Omdat Tess in die tijd een kind dat de brand overleefde in huis heeft gehad, is ze extra gemotiveerd om alsnog de dader in te rekenen. Tim is intussen een jonge man geworden die aan een internationale voetbalcarrière werkt. Maar waar is Tim? En welk verband is er tussen de slachtoffers?

Christelijke loutering

'Vagevuur' verdient het label 'prima detective'. Het duurt niet lang voor de eerste puzzelstukjes naast elkaar worden gelegd. Er zijn geen onnodige uitweidingen. Het flink aantal plotelementen wordt in een ordelijke structuur gegoten. Ook de conclusie van de profiler is boeiend en toont aan dat de titel van dit boek goed gekozen is. Je zou zelfs kunnen zeggen dat in deze passages het leidmotief van het plot duidelijk wordt. 

Maar toch... Hoewel de personages geloofwaardig en herkenbaar zijn, is er geen enkel karakter dat in je herinnering blijft hangen. Bovendien is het érg jammer dat de belangrijkste dader in de eerste helft van het verhaal al ontmaskerd kan worden! De hedendaagse lezer van spannende boeken is ervaren en alert genoeg om dit soort uitglijders op te merken! Daar komt bij dat Tina Frennstedt zich bezondigt aan de nodige clichés: een onderbezet rechercheteam (geen tijd om oude dossiers opnieuw te bekijken), een overambitieuze jonge collega, een verslaafd zusje, een ex met een deuk in zijn eigenwaarde... alleen de verwaande, niet-empathische chef ontbreekt!

Durf uit je comfort zone te stappen !
Helaas heeft de keuze voor een cold case-scenario geen frisheid opgeleverd! Het zou b.v. interessant zijn om aan te tonen waarom een oude zaak niet succesvol kon afgerond worden en op welke manier rechercheurs nu te werk gaan. Zij kunnen gebruik maken van door de hedendaagse wetenschap gesteund forensisch onderzoek, getuigen die durven te praten omdat de intussen overleden betrokkene(n) niet meer beschermd hoeft/hoeven te worden, de verdwenen angst voor de dader die niet meer leeft, veranderde normen en waarden in de maatschappij als geheel zoals verdwenen taboes enz. 

Kortom: een onderhoudende roman met een prettige vertelstem maar geen titel die de jaarlijstjes zal halen!

★★★