Jezelf vernieuwen loont !
Begin 2024 werd 'Verborgen in de sneeuw' van Viveca Sten met groot succes uitgegeven in het Nederlandse taalgebied. Met dit eerste deel in de 'De Åre-moorden-reeks' lijkt de Zweedse auteur een stap vooruit te hebben gezet wat de kwaliteit van haar werk betreft. De drive die het plot aanstuurt, de stevige structuur, de aantrekkelijke personages en de berenkoude setting hebben zeker bijgedragen aan het enthousiasme van de lezers.
Toch vraagt deze snelle conclusie om een toets, bijvoorbeeld het lezen van 'Richting het kwaad' uit 2015. En wat blijkt? Dit zesde deel uit de Sandhamn-serie is inderdaad een stuk minder beklijvend. Hoewel het een keurig opgebouwd rechercheverhaal is waarin een kritische onderzoeksjournaliste letterlijk de mond wordt gesnoerd, is wijdlopigheid een spelbreker.
Daarbij is de thematiek die zowel een politiek als een persoonlijk aspect heeft, zo weinig origineel dat je er nauwelijks commentaar op kunt geven. Er zijn al tig fictieboeken geschreven over organisaties en politieke partijen die xenofobie propageren. Ook van de karakters zijn er dertien in een dozijn: de iets te vermoeide werkende moeder, de flink drinkende gescheiden vader, de vrouw die balanceert tussen haar ex en haar nieuwe vriend, de weerbarstige tienerdochter... Een heldhaftige journaliste als levend personage zou de handen van de lezer wél op elkaar krijgen.
Toch moet je Viveca Sten prijzen om na zoveel schrijfjaren voor een nieuwe, meer dynamische aanpak te willen kiezen. De Scandi-liefhebber zul je niet horen mopperen!
★★1/2