Op evenwichtsoefening in IJsland !
De publicatie van een plot gedreven boek dat in IJsland speelt, warmt liefhebbers van echte winters meteen op! Tegelijkertijd weet je dat een auteur van wie je nooit iets gelezen hebt, een risico inhoudt. Anderzijds wordt een leesenthousiasteling altijd gedreven door nieuwsgierigheid.
Vluchten kan niet
Ook Iris, de hoofdpersoon uit 'Tussen sneeuw en bloed', is niet bang van een gokje. Ze laat Nederland achter zich om als au pair te gaan werken op het arctische eiland. Hoewel ze in een hartelijke familie terecht komt, dreigt haar verleden haar in te halen en krijgt, op de koop toe, de recherche iemand in het vizier die haar erg dierbaar is.
Terwijl het plot je aandacht wel vasthoudt, moet je toch constateren dat de achterliggende lijn die teruggaat naar een stresserende tijd in het leven van Iris, iets te wankel op de benen staat. De schrijfster lijkt hier de balans tussen te weinig en teveel onthullen, en de vraag wannéér je iets prijsgeeft, niet helemaal in de vingers te hebben.
Bovendien beperkt de Hoge Noorden-sfeer zich tot letterlijk herhaalde uitlatingen over het moeilijk wennen aan de kou. Hoewel een Nederlandse geen Indridason of Satu Rämö kan zijn, had Tamara Geraeds toch wat meer winterbeleving kunnen toevoegen. De 'couleur locale' begint en eindigt bij enkele IJslandse woorden, een landeigen hapje, en een oppervlakkig verhaaltje over trollen en aanverwant bijgeloof.
Iets meer vakmanschap, graag!
Afrondend zou je kunnen zeggen dat deze thriller goed is voor een aantal escapistische uren, een lang gerekte spanningsboog heeft en behoorlijk geslaagde personages opvoert. Als het gaat om urgentie, (psychologische) diepgang, onderhoudende complexiteit en originaliteit mist deze schrijfster de aansluiting met Engelstalige collega's zoals Geneva Rose, Jo Callaghan, Paula Hawkins, Freida McFadden, Ashley Elston, Willow Rose (Florida Crime 2) enz. maar ook met een aantal Nederlandse auteurs in dit genre, bijvoorbeeld Machteld van Zalingen, Yvonne Doorduyn, Hans Faber, Boris Dittrich, Bregje Rebergen, Marit Vanström enz.
Dat Tamara Geraeds niet altijd grondig te werk gaat toont ook de gebrekkige uitwerking van lastercampagnes en hun gevolgen aan. Dit door irrationeel denken aangestuurd fenomeen eist drie keer zijn plaats op in dit boek maar blijft twee keer literair-technisch onbenut. Aan de randen van de hoofdlijn worden teveel elementen aangeraakt en in de schaduw achtergelaten. Dat heet soms overstoffering, soms onderstoffering (cf. de 'couleur locale')!
★★1/2