Tot de dood ons scheidt !
een tikje psycho zijn.'
De pasgehuwde Nicci is de erfgename van een klein, succesvol familiebedrijf. Terwijl zij een pleaser is, heeft haar echtgenoot Ethan 'het talent om van iedere situatie iets positiefs te maken'. Tot grote tevredenheid van haar vader geven beiden het beste van zichzelf om de onderneming te laten floreren. Hun bedje lijkt gespreid... tot op een donker plattelandspad het noodlot toeslaat. Nicci verliest de controle over het stuur en rijdt een man van de weg. In de paniek die dan ontstaat pleegt het droomkoppel vluchtmisdrijf. Geluk maakt plaats voor angst, ondermijnende emoties en een knagend geweten.
Door deze ingrijpende ervaring wordt Nicci een ander mens. Ze besluit meer initiatief te nemen, meer te durven, assertiever te zijn. Dat gedrag verandert de communicatie en dus ook de relatie met haar omgeving. Het is een sneeuwbal die aan het rollen gaat en niet meer te stoppen is. Toch heeft de schrijfster een half boek nodig om vaart te ontwikkelen. Net zoals in 'De bigamist' is ze te uitleggerig. Waar in haar debuut dit minpuntje wordt weggepoetst door de hierboven genoemde kwaliteiten, biedt 'Bruid en bruidegom' onvoldoende handvaten om de lezer voortdurend geboeid te houden.
Goed en... véél minder goed
Het beste dat dit boek te bieden heeft is de verwarring die Rona Halsall zaait in de heftige discussies tussen Nicci en Ethan. Terwijl Nicci door groeiende inzichten meer en meer aan haar man gaat twijfelen, slaagt Ethan erin om haar visie telkens te ontkrachten. Hoewel de rookgordijnen hier en daar doorzichtig zijn, balanceert de lezer lange tijd op de koord van argumenten en tegenargumenten.
De slotfase zal alleen de actiegerichte boekenliefhebber meeslepen. Deze fase is bovendien erg breed uitgesmeerd. Van een psychologische thriller verwacht je in de eerste plaats een intelligente climax, een einde dat je confronteert met een verrassend stukje menselijke psyche en je bij het omslaan van de laatste pagina met wat denkwerk achter laat. Dat is hier helemaal niet het geval!
Dertien in een dozijn
Toch is het meest teleurstellende van deze tweede Halsall het gebrek aan originaliteit. Waar ze bij haar debuut mee scoorde, ontbreekt helemaal in 'Bruid en bruidegom'. In dit boek heeft ze een blik met clichés opengetrokken: een uit elkaar spattende geluksbubbel, een hit-and-run scène, De Schone Slaapster die wordt wakker gekust, mister charming met de dubbele agenda enz.
Is Rona Halsall hiermee afgeschreven? Dat ook weer niet. Volgende keer zal er wel kritisch gekeken worden naar de achtergrond van de personages en de setting van het geheel vooraleer kostbare leestijd wordt ingezet!