Hartzeer verjaart niet !
'What happens in Mercurius, stays in Mercurius.'
(Erecode studentencorps)
Over Joop van Riessen lees je dat hij op een Baantjer-niveau gestart is en gaandeweg zijn talent heeft uitgebouwd. Omdat Code Magnolia het 17de deel in de Anne Kramer-reeks is, mag de lezer de lat dus behoorlijk hoog leggen!
Het juiste spoor
Als de rector magnificus van de UvA vermoord wordt aangetroffen, liggen er diverse denkrichtingen open voor het rechercheteam. De verwevenheid tussen de onder- en bovenwereld is er één van. Wanneer twee nieuwe lijken gevonden worden en commissaris Anne Kramer haar contactpersoon bij de universiteit enigszins onder druk zet, wordt het duidelijk dat het motief in de privésfeer moet gezocht worden.
Bij de verhoren valt het op dat er iets meer informatie met de getuige of verdachte wordt gedeeld dan in detectives die geschreven zijn door auteurs zonder professionele politieachtergrond. Zowel de ondervragingen als de andere dialogen zijn trouwens bijzonder geslaagd! Dat laatste compliment geldt ook voor het vormgeven van pastoor Gregorius. Van een priester die zichzelf de naam van de grootste paus uit de vroege middeleeuwen gegeven heeft, verwacht je niet dat hij met een ziel vol zonden naar de biechtstoel rent.
Een complete schrijver
Dat een schrijvende oud-hoofdcommissaris van politie een nuchtere, heldere vertelstijl hanteert ligt voor de hand. Maar dat sluit allerlei vormen van toegevoegde waarde niet uit! Wat de psychologische invulling betreft heeft Joop van Riessen recht op een plaats tussen de allerbeste collega's in dit genre. Ook met de stoffering die voor de voortgang van het verhaal zorgt, gaat hij niet zuinig om. Gestaag wint het onderzoek en de spanning aan kracht. Het verzonnen kluwen wordt bovendien op een gedoseerde en logische manier ontward.
Het samengaan van kennis, verbeelding en techniek zorgt ervoor dat 'Code Magnolia' een werkstuk uit het boekje is! En Baantjer? Die is al lang met de noorderzon vertrokken!
★★★★