Wat ons rest - Elly Griffiths

Een Keltische priester in het nauw !

'Popsterren hebben fans. 
Academici hebben meestal critici.'

Het einde van de Ruth Galloway-reeks zat er aan te komen! Vijftien goed ontvangen delen die zich afspelen in één regio en rond dezelfde hoofdpersoon, kun je een uitzonderlijke prestatie noemen. In 'Wat ons rest' - een niet mis te verstane titel - neemt Elly Griffiths op haar kenmerkende manier afscheid van haar personages en wat hen bindt aan het Engelse buitengebied dat Norfolk heet. 

Een heidense filosoof

De laatste zaak van hoofdinspecteur Nelson en zijn sidekick, archeologe Ruth, brengt hen naar een ingemetseld skelet in een muur van een voormalige kroeg. Als de overledene geïdentificeerd is, komt een universitaire vakgroep uit Cambridge in beeld. Maar ook Cathbad, de zelf verklaarde druïde met het zesde zintuig die in kosmische energie gelooft, blijkt lang geleden het slachtoffer van dichtbij gekend te hebben. In het slotstuk van deze serie krijgt dit unieke personage een dragende rol. Ook nu is de man met de blauwe cape een verlengstuk van de mythen, de oud-Noorse goden en de archeologische vindplaatsen die de identiteit van Norfolk bepalen. Toch draagt niet iedereen deze vredelievende zonderling een warm hart toe.    

Naar de prehistorie

Hoewel de setting van de 4000 jaar oude neolithische vuursteengroeven met hun donkere gangen enige huiver uitlokt, biedt het middenstuk van dit plot helaas te weinig dynamiek. Dat heeft onder meer te maken met de beschouwende gedachten rond het opheffen van de Faculteit Archeologie waaraan Ruth doceert. Daarnaast heeft Elly Griffiths een lang hoofdstuk over Vaderdag ingelast. Deze technische ingreep geeft haar de kans om ook de nevenpersonages nog een laatste keer op te voeren. Omdat ze de familieleden in diverse huizen onderbrengt, tekenen zich de breuklijnen in hun relaties scherp af. 

Voor alles is er een laatste keer

Zoals het past in een afscheidsboek, komen de plotacteurs voor ingrijpende keuzes te staan die, linksom of rechtsom, voor weemoed zullen zorgen. Het leven is een wereld in beweging! Dat geldt ook voor de schrijfster. Zij zal Cathbad nooit meer met de bulterriër Thing over de stranden laten struinen of op pelgrimstocht laten gaan naar de kapel met de gemummificeerde hand zonder lichaam. Haar beslissing om een punt te zetten achter deze reeks en een nieuwe creatieve weg in te slaan, zal zeker gepaard zijn gegaan met een vleugje melancholie.

Wellicht verwoordt de jonge rechercheur Lucy de overdenking van menig trouwe lezer: 'Ik vind Norfolk een interessant graafschap. Met veel geheimen.'

Bedankt, Elly Griffiths! We hebben geleerd, gedagdroomd en genoten!

★★★★